Erzurum Günlüğüm

Büyük Fenerbahçeli arkadaşım Melih Eskinazi, Süper Kupa maçı için taa Erzurum'a gitti ve nihayet maç günlüğünü yazdı. Bana da blog'umda paylaşmak düşer... İşte sonu skor olarak kötü biten gün Melih Eskinazi'nin gözünden...

"Pazar günü tüm Türkiye’nin gözü Süper Kupa Finali’nin oynanacağı Erzurum şehrindeydi. Özellikle Kadıköy’deki son maçta yaşanan olaylardan sonra, derbinin nasıl bir atmosferde geçeceği büyük merak konusuydu. Malum 3 Temmuz’dan bu yana yaşanan süreçte …..

Bol telefon trafikli geçen bir cumartesi gecesi ardından, Tuncay hatırası çubukluyla düştüm yollara. Tarifeli bir seferle Sabiha Gökçen havalimanından Erzurum’a hareket edecektik ki, bir de ne görelim? Sayıları en az bizim kadar olan Galatasaray taraftarı da bizimle aynı uçakta. Havalimanında alıntı olmaktan mı korktuk dersiniz, yoksa başka bir şey mi dersiniz bilmem ama aramızda en ufak bir gerginlik bile yaşanmaması enteresandı. İşte bu ruh haliyle indik Erzurum’a. Sağolsun Taner Karabağ kardeşimiz en iyi şekilde ağırladı
bizleri otelinde. İlerleyen saatlerde öğlen yemeği için meşhur Koç Cağ Kebabı restoranına gittik. Kapıdan girdiğimizde, yüzlerinden de belli olduğu üzere İstanbul’dan gelen Galatasaraylı taraftarları gördük. İçerde ufak çaplı bir sessizlik yaşansa da, yine en ufak bir gerginlik yaşanmadı. Cağ kebabını da afiyetle götürdükten sonra sıra gelmişti kiralanan minibüsle stadın yolunu tutmaya. Erzurum için iftar vakti olmuştu tam stadyum gişesinden geçerken. Maçın başlamasına 1.5 saatten fazla bir süre vardı ama tribünler dolmuştu bile. Maraton ve numaralı tribünler ortadan bölünmüştü eşit dağılım için. Fakat ne hikmetse Ankara’daki Türkiye Kupası Finali’nde olduğu gibi, protokol tribünü yine Fenerbahçe taraftarlarının sınırları içerisinde kalıyordu.

Neyse biz konumuza dönelim en iyisi. Hakemler sahaya çıktığında, Fenerbahçe taraftarları Cüneyt Çakır’ı tribünlere çağırıp “Türkiye seninle gurur duyuyor” tezahüratı yaptı. Aynı Aykut Kocaman gibi, kendisi de eğilerek selamladı Fenerbahçe taraftarını. Hızını alamayan taraftar “polise kalkan eller kırılsın” tezahüratıyla devam etti. İşin ilginç yanı, maç sonunda Cüneyt Çakır’a küfür, polislere de yabancı maddeli saldırı gerçekleşti. Maç başlayana kadar Maraton tribününde yaşanan ufak çaplı bozuk para alışverişini de unutmamak lazım :). Böylece biraz da olsa, derbi havasına girmiş sayıldık.

Bu arada stattaki 30.000 taraftarın yaklaşık %75’lik bir kısmını Erzurumlu futbol severler oluşturuyordu. Bunun dışında kalan %24’lük kısmı İstanbul’dan gelen Galatasaraylılar, %1’lik kısmını da İstanbul’dan gelen Fenerbahçeliler oluşturuyordu. İtiraf etmeliyim ki, ilk kez bir deplasman maçında kendimi bu kadar yalnız hissetmiştim. EMEĞİ GEÇEN HERKESE TEŞEKKÜRÜ BİR BORÇ BİLİRİM!!!

Maçın ilk golünden sonra müthiş bir şekilde organize olan Galatasaray taraftarı meşale şov yaptılar. Bunların bir kısmı sahaya, bir kısmı da üzerimize atıldı. İşin en komik kısmı ise, sahaya düşen bir meşaleyi, Eboue’nin yerden alıp Galatasaray seyircisine fırlatmasıydı.

Maçın 2. yarısında yediğimiz golden sonra, Muslera’nın arkasında bulunan Fenerbahçe taraftarları ses bombaları ve bilimum yabancı madde ile Galatasaray taraftarının yaktığı meşalelerin üzerine çıkmak istedi. Ambulansa yakın yerde olmamdan dolayı kafaları yarılan birçok kişiyi yakından görme fırsatı buldum. Sayısını bilmiyorum ama en az 40 kişinin kafasına dikiş atılmıştır. İçlerinden öyle bir manzarayla karşılaştım ki, gözyaşlarıma hakim olamadım. Yaşı en fazla 6-7 olan bir çocuk, babasının kucağında ambulansa yetiştiriliyordu. Gömleğinin rengi kıpkırmızıydı. Çocuğunu ambulansa bindirdikten sonra dışarı çıkartılan baba, yerinde duramıyor, sağa sola koşturuyordu. Öteki oğlu olduğunu düşündüğüm bir başka çocuğa sarılıp, beraber ağlamalarına şahit oldum. Ardından ambulansın yanında duran polis, hemen arkamızdaki güvenlik görevlisine “kulağı kopmuş” diye seslendi. O anda dünyam yıkıldı. Pazar günü oynanan ve hayatımda ilk kez en ufak heyecan duymadığım bu derbi, benim için o anda bitti.

Son olarak devre arasında yanımda duran yaşlı amca ile aramızda geçen konuşmayı anlatmak istiyorum. Yaşlı amca “bugün hayatımın en mutlu günü” diyerek yanımıza geldi. “Noldu amca? Neden?” deyince de “Hayatımda 2. kez Fenerbahçe maçına geldim. 1.'si askerliğimi İstanbul Kartal’da yaparken, 2.'si de bugün. Torunum ne zaman ki Süper Kupa’nın Erzurum’da oynanacağını duydu, hemen onu maça getirmem için yalvarmaya başladı. İşte bugün torunumla beraber hayatımda 2. kez Fenerbahçe’yi canlı izliyorum” dedi. Belki kendisinin yüzüne söyleyemedim ama Fenerbahçe’nin benim için ne ifade ettiğini bir kez daha bana hatırlattığın için teşekkür ederim Amcacım.

NOT: Gecenin en güzel pankartı ise; “Alex de bizi görebilecek” idi.

Günün en enteresan olayı ise; Maç sonunda arabanın camına oturan Fenerbahçe formalı birinin Galatasaray bayrağı sallamasıydı. Nasıl bir kafa olduğunu hala çözemedim... :(

Melih Eskinazi"